OPOWIADANIE by Cruz
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 Następny

Cruz · Wysłany: 09/10/23, 3:09 pm Temat postu:

Ha, ja wiem ze Bosco by tego z Em nie zrobil ale chcialam pokrecic gdyz bardzo lubie zawile akcje xD ;D No a co do opowiadan to faktycznie glownie pisze o Cruz, mam nadzieje ze moze pozniej sie skusisz na przeczytanie. Wink

btw - Faith bardzo ostro klocila sie z Emily w 4 sezonie, w piatym w sumie tez, wiec uwierz mi ze potrafi byc zolzowata xD

Boo · Wysłany: 09/10/23, 9:02 pm Temat postu:

Skusić sie skuszę na sto procent Very Happy

Tylko jak nadrobię reszte, nie-o-Cruz. Smile

Hmm... no to jak? Very Happy

Będę bezczelna i spytam się już, znowu, kiedy kolejne części Smile

Inez · Wysłany: 09/10/25, 6:55 pm Temat postu:

No właśnie Cruz kiedy będzie następna część Wink

))) Bardzo lubię twoje opowiadania i nie mogę się doczekać kolejnej części.

btw. Jak tam Ci leci w Szkocji i kiedy wracasz do Polski. Powodzenia w twojej mission possible

Cruz · Wysłany: 09/10/25, 6:58 pm Temat postu:

Inez · Wysłany: 09/10/25, 7:06 pm Temat postu:

No to jeszcze długo tam będziesz. To fajnie że Ci się tak udało wyjechać i jeszcze na dodatek zwiedzisz szkocje. Kurczę trochę Ci zazdroszczę, też bym tak chciała zostawić wszystko i wyjechać na kilka miesięcy gdzieś daleko. Ale cóż naraze muszę siedzieć w zielonej ale dobrze że mam pod ręką chłopa ( mojego chłopa ) Laughing

Boo · Wysłany: 09/10/25, 10:39 pm Temat postu:

Boo · Wysłany: 09/10/27, 2:03 pm Temat postu:

Hmm.. nie że chciałabym być upierdliwa, ale jest jakaś szansa, że w najbliższym czasie powstanie kontynuacja?

Bo tak czekam i czekam i ani widu, ani słuchy...

Cruz · Wysłany: 09/10/31, 1:05 am Temat postu:

Tak. W tym tygodniu co bedzie napisze nowa czesc, jak tylko bede miala wolne. Smile

evija87 · Wysłany: 09/10/31, 1:08 am Temat postu:

To super! Sama z checia przeczytam, najpierw musze sobie odswiezyc samego ficka hehe bo juz troche czasu minelo...

No i sama musze cos w koncu naskrobac ;D Na razie 2 nowe tapetki z Cruz zrobilam, sa na forum Crusco

Boo · Wysłany: 09/11/04, 1:54 am Temat postu:

<czeka>

Boo · Wysłany: 09/11/05, 8:57 pm Temat postu:

Boo · Wysłany: 09/11/27, 1:27 pm Temat postu:

Jak nie ma, tak nie ma.
Trudno, straciłam już nadzieję.

evija87 · Wysłany: 09/11/27, 3:14 pm Temat postu:

Agata jest zagranicą, studiuje i pracuje. No i chyba ma dość ograniczony dostęp do internetu, bo rzadko bywa nie tylko tutaj.
Po prostu czekaj, może pewnego dnia się pojawi coś nowego, ale to nie jest na zasadzie, że jutro albo pojutrze. Agata pisała, że przyjeżdża jakoś w okolicach świąt, więc może wtedy będzie miała troszkę czasu i spokoju, by tu zajrzeć czy coś napisać.

Boo · Wysłany: 09/11/29, 1:07 am Temat postu:

No to grzecznie czekam w takim razie dalej Smile

Cruz · Wysłany: 10/01/10, 6:14 am Temat postu:

Tam, tam, tam. Nowa część po gigantycznej przerwie, do tego krótka, taki jakby wstęp do reszty, ale wyszłam z założenia, że lepsze to, niż nic. Wink

Specjalnie dla Boo. Nie jest to moim zdaniem za dobre, ale po takiej przerwie to mam nadzieję, że zrozumiecie. Pozdrawiam Was serdecznie i idę spać, bo u mnie po 4.

btw - Boo, jak Ci idzie czytanie reszty moich opowiadań? Doszłaś do czegoś o Cruz?

Częśc dwudziesta czwarta

"Co się do cholery stało?" - spytał Swersky, patrząc raz po raz to na mnie, to na Cruz.

Nie wiedziałam jeszcze co mu powiem, ale pamiętam co zawsze mówił Doherty (tak wiem, wzór cnót) w takich sytuacjach, a mianowicie: Przecież prawda nie może nikogo zranić. Doprawdy? Pomyślałam i bardzo szybko odpowiedziałam sobie na to pytanie. Przecież mówiąc prawdę zniszczę wszystko to, co budowałam przez całe moje zycie: moją rodzinę, reputację w pracy, na której również bardzo mi zależało, bo nie jest łatwo być policjantem, kiedy jest się także kobietą. Pomijając już fakt, że każdy ma cię za lesbijkę (chyba, że natura obdarzyła cię urodą w typie mojej ulubionej Pani Sierżant...), to, jakby tego było mało, na każdym kroku musisz udowadniać, że nie jesteś taka beznadziejna i że potrafisz sobie poradzić. W tym momencie jednak nie liczyło się dla mnie to tak bardzo jak myślałam, bo w gruncie rzeczy chciałam powiedzieć prawdę. Wydukałam więc, z trudem zbierając myśli:

"Pokłóciłam się z moją córką, Bosco się wtrącił i..."

O retyyy, dopiero w tym momencie dotarło do mnie, że w to wszystko wplątana jest Emily! Nie mogę więc tak po prostu powiedzieć prawdy! Faith, myśl, myśl...

"Postrzeliłam go" - dokończyłam więc, sprawiając, że wzrok wszystkich skierował się w moją stronę.

***

Ta suka go postrzeliła! - kołatało mi się po głowie i choć niby usłyszałam to z jej ust to nadal nie mogłam uwierzyć. Jak ona mogła? Może ma jakąś licencję na zabijanie? Najpierw ja, potem Bosco. Lubi sobie postrzelać, nie ma co. Tak wiem, nie czas na to. Ani miejsce.

"Ale jak to możliwe?" - nie wiedziałam, kiedy powiedziałam to głośno.

"Moja córka wzięła moją broń leżącą na stole, była wzburzona, nie wiedziała co robi..." - zaczęła opowiadać Yokas, a brakujące elementy układanki, jakby same trafiały na odpowiednie miejsca.

"Chciałam jej odebrać broń, ale ona wystrzeliła" - dodała, a na zakończenie powiedziała jeszcze - "Przypadkowo."

Tak, niewątpię. Pomyślałam. Swersky miał tyle samo wątpliwości co i ja, widziałam to w jego oczach. Na domiar złego Davis też nie wydawał się przekonany. Faith coś kręciła i było to widać na kilometr, co jak co ale ona nie umie kłamać. To ja jestem urodzoną aktorką, dla której żadnym problemem jest oszukiwanie i inne kontrowersyjne metody konwersacji i załatwiania spraw, zwłaszcza w policji. Nie powiedziałam tego głośno, ale zarówno dla mnie, jak i dla Yokas, jasne było, że ja tego tak nie zostawię, tym bardziej że losy Bosco nadal się ważyły. Na szpitalnym korytarzu co chwilę pojawiały się pielęgniarki z sali operacyjnej, ale oczywiście nie były w stanie udzielić nam żadnych informacji, tak samo jak i lekarz anastezjolog, który wyszedł na chwilę w poszukiwaniu kapelana. Jedno wiedzieliśmy na pewno - nie wróżyło to nic dobrego... A kiedy zobaczyłam rudowłosą kobietę, zanoszącą się płaczem wiedziałam, że musi być naprawdę źle. Rozpoznałam w niej matkę Bosco. Nie wiem skąd wiedziałam, że to ona, być może ze sposobu w jaki Faith i Swersky otoczyli ją opieką, bo w końcu nigdy jej nie poznałam. Jak wiadomo mój związek z Bosco nie był na tyle głęboki, przynajmniej według co niektórych... Widząc jednak jej rozpacz wiedziałam, że jest on jej tak samo bliski jak i mi i tak samo jak ona niecierpliwie czekałam na wyniki operacji... W końcu nie mogę go znowu stracić, nie tym razem. Patrzę na Yokas, stojącą na przeciwko sali operacyjnej, wpatrzoną w jej drzwi jak w jakieś sanktuarium. Troska i strach wypisane są na jej twarzy. A ja? Siadam ciężko na pustym krześle z nadzieją, że świat przestanie w końcu wirować w mojej głowie, że się zatrzyma i że wszystko jakoś się wyprostuje...

CDN...
by
Cruz